Μία ημέρα από την ζωή του Γιώργη Αγροίκου
Μένω εδώ στο χωριό μου στην Κάτω Ραχούλα εδώ και 60 χρόνια. Το χωριό μου δεν το ξέρει κανείς, μόνο εμείς, εγώ, η κυρά μου, η οικογένεια να πούμε και 10 συγχωριανοί. Ο Νομάρχης δεν έρχεται συχνά εδώ γιατί σαν χωριό δεν είμαστε εκλογικά πιασάρικο. Συγχωρέστε μου τους τρόπους αλλά είμαι ένας άξεστος χωρικός και εγώ αυτό που ξέρω είναι μόνο τα περιβόλια και να μην χαρίζω. Θέλω να πω ότι είμαστε ένα άγνωστο χωριό με λίγους αμόρφωτους κατοίκους και ελάχιστα γνωρίζουμε από καθαρευουσιάνικο αέρα και πολιτισμό. Στο χωριό μου δουλεύουμε σκληρά για να ζήσουμε εμείς, τα παιδιά μας και τα ζωντανά μας. Όταν βρέχει και αστράφτει βρεχόμαστε και εγώ και το γαϊδούρι και όταν κάνει καλό καιρό βάζω στο ζωντανό σανό, το δένω στον αχυρώνα και πάω στο καφενείο στην πλατεία για καφέ και λιακάδα. Μετά την δουλειά διαβαίνουμε μέσω πλατείας το χωριό καμαρωτά-καμαρωτά γιατί έχουμε κάνει το πρέπον. Ο Ντάκος έτσι το έχω ονοματίσει το ζωντανό είναι το γαϊδούρι μου και δεν το κρύβω ότι τον έχω με πολύ καμάρι για βοηθό μου στα περιβόλια. Τον αγαπάω γιατί εκτός που με αγαπάει και αυτός και μου το δείχνει κουνώντας την ουρά του, μου προστατεύει τα γατιά μου. Τα προσέχει και δεν τα πατάει. Είναι αξιομνημόνευτος για αυτό και τα λέω αυτά. Η γυναίκα μου… τι να σας το περιγράψω. Είναι συνεχώς ερωτευμένη και με ζηλεύει. Αυτό φάνηκε εξ άλλου από το ακόλουθο περιστατικό : Μια μέρα γυρνώντας από το χωράφι πέρασα από την πλατεία και αγόρασα μια χθεσινή εφημερίδα που είχε μπροστά ένα χάρτη της Ευρώπης στο πρωτοσέλιδο και από επάνω έλεγε : Γνωρίστε την Ευρώπη. Νέα μέτρα σύσφιγξης των σχέσεων. Μου άρεσε ο χάρτης και τα χρώματα και κατέληξα στο σπίτι μου. Δείτε τώρα γυναικεία αντίδραση: Μόλις πρότεινα στην γυναίκα μου αν θέλει να της γνωρίσω την Ευρώπη, εκείνη έβαλε τα κλάματα και μου είπε ότι αν θέλω να χωρίσουμε γιατί δεν μου το λες ευθέως. Τρόμαξε να καταλάβει ότι πρόκειται για ας πούμε μία χώρα, ούτε χώρα. μία ένωση παντοτινής φιλίας μεταξύ χωρών και όχι για γυναίκα που ψάχνει για περιπέτειες! Και αφού το κατάλαβε, πάλι δεν ήθελε να ξανακούσει για Ευρώπη για καμία Ευρώπη. Τόσο πού που την λαχτάρησα άθελά μου που πήγα και την έκρυψα την εφημερίδα και μετά την έκαψα. Να λείπουν τέτοια νέα από το χωριό μας. Εγώ αγάπησα και αγαπώ μόνο την γυναίκα μου.
Μένω εδώ στο χωριό μου στην Κάτω Ραχούλα εδώ και 60 χρόνια. Το χωριό μου δεν το ξέρει κανείς, μόνο εμείς, εγώ, η κυρά μου, η οικογένεια να πούμε και 10 συγχωριανοί. Ο Νομάρχης δεν έρχεται συχνά εδώ γιατί σαν χωριό δεν είμαστε εκλογικά πιασάρικο. Συγχωρέστε μου τους τρόπους αλλά είμαι ένας άξεστος χωρικός και εγώ αυτό που ξέρω είναι μόνο τα περιβόλια και να μην χαρίζω. Θέλω να πω ότι είμαστε ένα άγνωστο χωριό με λίγους αμόρφωτους κατοίκους και ελάχιστα γνωρίζουμε από καθαρευουσιάνικο αέρα και πολιτισμό. Στο χωριό μου δουλεύουμε σκληρά για να ζήσουμε εμείς, τα παιδιά μας και τα ζωντανά μας. Όταν βρέχει και αστράφτει βρεχόμαστε και εγώ και το γαϊδούρι και όταν κάνει καλό καιρό βάζω στο ζωντανό σανό, το δένω στον αχυρώνα και πάω στο καφενείο στην πλατεία για καφέ και λιακάδα. Μετά την δουλειά διαβαίνουμε μέσω πλατείας το χωριό καμαρωτά-καμαρωτά γιατί έχουμε κάνει το πρέπον. Ο Ντάκος έτσι το έχω ονοματίσει το ζωντανό είναι το γαϊδούρι μου και δεν το κρύβω ότι τον έχω με πολύ καμάρι για βοηθό μου στα περιβόλια. Τον αγαπάω γιατί εκτός που με αγαπάει και αυτός και μου το δείχνει κουνώντας την ουρά του, μου προστατεύει τα γατιά μου. Τα προσέχει και δεν τα πατάει. Είναι αξιομνημόνευτος για αυτό και τα λέω αυτά. Η γυναίκα μου… τι να σας το περιγράψω. Είναι συνεχώς ερωτευμένη και με ζηλεύει. Αυτό φάνηκε εξ άλλου από το ακόλουθο περιστατικό : Μια μέρα γυρνώντας από το χωράφι πέρασα από την πλατεία και αγόρασα μια χθεσινή εφημερίδα που είχε μπροστά ένα χάρτη της Ευρώπης στο πρωτοσέλιδο και από επάνω έλεγε : Γνωρίστε την Ευρώπη. Νέα μέτρα σύσφιγξης των σχέσεων. Μου άρεσε ο χάρτης και τα χρώματα και κατέληξα στο σπίτι μου. Δείτε τώρα γυναικεία αντίδραση: Μόλις πρότεινα στην γυναίκα μου αν θέλει να της γνωρίσω την Ευρώπη, εκείνη έβαλε τα κλάματα και μου είπε ότι αν θέλω να χωρίσουμε γιατί δεν μου το λες ευθέως. Τρόμαξε να καταλάβει ότι πρόκειται για ας πούμε μία χώρα, ούτε χώρα. μία ένωση παντοτινής φιλίας μεταξύ χωρών και όχι για γυναίκα που ψάχνει για περιπέτειες! Και αφού το κατάλαβε, πάλι δεν ήθελε να ξανακούσει για Ευρώπη για καμία Ευρώπη. Τόσο πού που την λαχτάρησα άθελά μου που πήγα και την έκρυψα την εφημερίδα και μετά την έκαψα. Να λείπουν τέτοια νέα από το χωριό μας. Εγώ αγάπησα και αγαπώ μόνο την γυναίκα μου.
Βασικά λοιπόν τέσσερα είναι τα ντέρτια μου : Γυναίκα-παιδιά, χωράφι, Ντάκος και βέβαια αυτό εννοείται το χωριό μου. Τρέμει ο Νομάρχης όταν βγαίνει όλο τον χωριό να τον προϋπαντήσει. Γιατί τρέμει; Γιατί εδώ το χωριό δεν σηκώνει χωρατά και ψέματα. Ή ταν ή επί τας και όστις ψεύτης να παίρνει δρόμο. Στα ίσια τα λέμε εδώ και χρόνια και όποιος πολιτικός αρχηγός θέλει να δει τα αποτελέσματα των εξετάσεων εννοώ των πολιτικών εξετάσεων ας πάει στο Μικροβιολογικό εργαστήριο του χωριού το οποίο απουσία δημόσιου κτιρίου λειτουργεί και σαν εκλογικό τμήμα σε κάθε εκλογές. Εκεί στήνεται ο μπερντές και μεταξύ τσίρου και ούζου κάνουμε τις μετρήσεις μας. Οτιδήποτε πολιτικό εκείνη την ημέρα δεν το κουβεντιάζουμε σεβόμενοι τας εκλογικάς αρχάς και παραδόσεις. Μόνο μετά την δύση του ήλιου ραχάτι-ραχάτι τα λέμε τα πολιτικά μας. Ακούμε μετά το κλείσιμο της κάλπης τα προγνωστικά των τηλεσκηνοθεσιών μέσω ραδιοπομπού Πάρνηθας αυτά που στην Αθήνα τα λέτε έξιτ κάπως. Τι να δείξει η έξιτ όταν βγαίνει κανείς από την κάλπη; Μετά σου λένε ότι είναι κάλπικα τα αποτελέσματα. Πώς να μην είναι; Το θέμα είναι να μετρήσεις τον άλλον όταν μπαίνει φουριόζος με μάτι που γυαλίζει βαδίζοντας προς την κάλπη με εκατό πέντε σφυγμούς. Εκεί αν μπορείς μέτρα τον αν σου βαστάει. Πάντως σε εμάς εδώ πάνω δεν έρχονται ποτέ για μετρήσεις γιατί στερούμεθα αντιπροσωπευτικότητας ή κάτι τέτοιο. Το τι όντως ψηφίζουμε ούτε οι γυναίκες μας δεν το ξέρουν. Τα σκυλιά μας μόνο και μόνο εξ ενστίκτου μας καταλαβαίνουν. Όταν ας πούμε χαράζω αλίες όλη μέρα και κόβω με την τσάπα το χώμα μόνο ο Ντουγρού ο σκύλος μου με παρακολουθεί αδιαλείπτως. Παραμιλάω πότε για το ένα θέμα και πότε για το άλλο και εκείνος μου κουνάει με νόημα την ουρά του όταν συμφωνεί. Αλλά μάλλον πάντα συμφωνεί με αυτά που του λέω. Η πιο ωραία του ώρα είναι του δειλινού. Γιατί τότε θέλει να τα παρατήσουμε και να πάμε πίσω στο σπίτι. Γαβγίζει με άλλο νόημα, κάνει πήδους και τρεξίματα. Και όταν παίρνω τα εργαλεία στο καρότσι και βάζω χέρι να φύγουμε εκεί τα δίνει όλα.
Ακούω αυτά που λέγονται για εκείνη την αλυσίδα που θα πλέξουν οι χώρες η μια με την άλλη όταν αγαπηθούν ακόμα πιο πολύ και γελώ, ξεκαρδίζομαι. Θα αλλάξουμε ονομασίες επί το καλλίτερο. Η «Κάτω Ραχούλα» θα ενοποιηθεί με την «Άνω Ραχούλα» και θα λέγεται πια «Άνω-Κάτω Ραχούλα». Δεν θα είναι βέβαια αυτό που θα ήθελε κανείς εδώ εκ πεποιθήσεως. Εγώ σαν Κάτω-Ραχουλιώτης αγωνίστηκα πάντα για το χωριό μου. Με τους Άνω-Ραχουλιώτες τα βρίσκω μόνο στο καφενείο στην πρέφα. Από κει και μετά δεν τους ανήκω και ούτε μου ανήκουν, ούτε θέλω να μου ανήκουν. Αυτό σημαίνει Έλληνας και Ελληνικό χωριό ο καθένας ντόπιος οραματίζεται το μέλλον του το δικό του και του χωριού του όπως το επιθυμεί. Για την αγροτική ομοσπονδία όπου ανήκω φαντάζομαι ότι θα βρουν μια ωραία ονομασία που να ταιριάζει με το νέο όνομα του χωριού που να προξενεί τον σεβασμό των Ευρωπαίων όταν μας εκπροσωπεί εκτός χώρας. «Αγροτική Συναδελφική Αγωνιστική Συμπαράταξη Ένωσης Κοινοτήτων Ραχούλας». Αν γίνει αυτό τότε όλο το νόημα και η άμιλλα που έχουμε αναπτύξει θα γίνει ισόπεδη διάβαση. Δεν θα έχουμε πια θέμα αγώνα. Μα θα επικρατήσει ομόνοια και έτσι θα μπορείτε να χτίζετε εφ εξής από κοινού το μέλλον ακούγεται ένας πονηρός νους να λέει. Όποιος το λέει αυτό να τον καλέσουμε για γενικές μικροβιολογικές εξετάσεις στο Μικροβιολογικό του χωριού γιατί κάτι πάσχει. Αν δεν βρεθεί μικρόβιο στον φυσικό οργανισμό του τότε κάποιο άλλο σαράκι τον κατευθύνει αυτόν και εκείνος προσπαθεί να κατευθύνει εμάς. Μόνο ένας Μωυσής, ένας προφήτης και θρησκευτικός ηγέτης υπήρξε που πήρε τις εντολές του Θεού γραμμένες σε πλάκες για να τις μεταφέρει στον λαό του Ισραήλ και μέχρι εκεί ήταν. Αν τώρα μας βρίσκουν νέοι ηγέτες και νέοι νόμοι για να γίνονται πιο βραστερά τα κουκιά και τα όσπρια, να ανθούν καλλίτερα οι κήποι και να πάψουν να κοιλοπονούν οι αγελάδες όταν είναι έγκυες, αλλά για να μας δώσουν αυτά τα κόλπα να τα εφαρμόσουμε και εμείς εδώ θέλουν να τους κόψουμε επίδομα και με το ζόρι… Εεε όχι προτιμώ να ζω με αυτά που έχω.
Τώρα ετοιμαστείτε να σας πω ένα μυστικό αγαπητοί αναγνώστες μου και θα το πω με πάθος : Αγαπώ την δραχμή. Αυτήν μόνο θέλω. Στην γυναίκα μου δεν το έχω πει γιατί φοβάμαι ότι θα με περάσει για τρελό, αφήστε που με ζηλεύει... Την ευρωζώνη την σιχάθηκα και θα ήθελα να μπορούσα να πάρω διαζύγιο από αυτήν. Για όλη της την κρυψίνοια της αξίζει. Με την δραχμή θα τα βρω… Δεν ξέρω αν και εσάς σας πιάνει μια τέτοια νοσταλγία. Ο Ντουγρού μου ο σκύλος μου με το μοναδικό ένστικτο κάθε φορά που με πιάνει να το σκέφτομαι μου κάνει σινιάλα με την ουρά του ότι συμφωνεί. Προσπαθώ να δω αν κάνουν τα ίδια σινιάλα και άλλοι σκύλοι. Όμως όχι ευτυχώς. Μόνο ο Ντουγρού έχει τέτοιο σπάνιο σθένος και διάθεση για επικοινωνία μαζί μου. Ντουγρού μου σε αγαπώ…
Και για την πιστή αναμετάδοση
Καππαδόκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου